Ξέρω θα σπάσω τα φτερά μου σε τοίχους γυάλινους
Αν ζω και φτιάχνω στ’ όνειρά μου βίους παράλληλους
Ξέρω ο χρόνος θα με κλέβει και δεν θα πιάνεται
Αν η ματιά μου όλο γυρεύει ψηλά να χάνεται
Ξέρω ποτέ μου δεν θα βρω γαλήνη
Αν στων ονείρων μου χαθώ τη δίνη
Μα η ψυχή φτιάχνει φτερά και ελπίδες
Και το κορμί μου δε χωρά αλυσίδες
Ξέρω θα χάσω τη φωνή μου σε ουράνια σώματα
Αν σ’ άλλα πλάτη η ψυχή μου γυρεύει χρώματα
Ξέρω δεν θα ‘χω ποτέ σπίτι, φίλους κι ονόματα
Αν στου ουρανού τον σταλακτίτη νοικιάζω δώματα
Ξέρω ποτέ μου δεν θα βρω γαλήνη
Αν στων ονείρων μου χαθώ τη δίνη
Μα η ψυχή φτιάχνει φτερά και ελπίδες
Και το κορμί μου δε χωρά αλυσίδες
© Ιω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου