Άμετρη ουτοπία

Τα τραγούδια μου όλα είναι παρωχημένα
δεν αφορούν κανένανε, ούτε καν εμένα
φαίνεται όταν τα 'γραφα ήμουν κάποια άλλη
που να πήγε άραγε εκείνη η παραζάλη
κάποιος μου την έκλεψε και ούτε που τον είδα
κι η ζωή μου έγινε άγραφη σελίδα

δεν θα ξαναγράψω ούτε ένα κουλό στιχάκι
δεν θα ξανανάψω ούτε ένα θαμπό κεράκι
τα λόγια μου τελειώσανε, ορίστε σας το λέω
και ούτε που γελάω ούτε που κλαίω

Πόσο δύσκολο είναι κανείς να δίνει
σημασία στο μικρό και στο μεταχειρισμένο
όταν η φαντασία πάντα ψάχνει το υψηλό και τ' αγιασμένο
αυτό που δεν υπάρχει τελικά
γιατί είναι ουτοπία το καημένο

και φταίει που η ιστορία μας
δεν γράφτηκε με αίμα
και φταίει που η θεωρία μας
κατέρρευσε σαν ψέμα
και φταις και συ που δεν μου έκανες τη χάρη
να κατεβάσεις λίγο το φεγγάρι

γίναν όλα χάρτινα, χάρτινα σκισμένα
τη ζωή μου πάρτηνα, πάρε με κι εμένα
δεν χωράω στα μάτια μου, ούτε στο κορμί μου
έχω γίνει η φυλακήηηηη μου

Χωρίς

Ξημέρωσα σε πόλεις φωτεινές
Σε μέρη που κανείς δεν είχε φτάσει
Κολύμπησα σε θάλασσες βαθιές
Κοιμήθηκα σε μαγεμένα δάση

Ταξίδεψα σε κόσμους μυστικούς
Και χίλιες νύχτες χόρεψα μονάχη
Πολέμησα σε ξένους ουρανούς
Και έχασα την πιο μεγάλη μάχη

Ξενύχτησα σε λάγνες αγκαλιές
Ο έρωτας με πήρε στα φτερά του
Τραγούδησα το σήμερα, το χθες
Κινδύνεψα στο γύρο του θανάτου

Περπάτησα σε δρόμους μακρινούς
Σ' ονειρεμένα μέθυσα λιβάδια
Δοκίμασα χιλιάδες πειρασμούς
Και η ζωή μου πάντα ήταν άδεια

Ο Έρως

Αχ ο Έρως, αχ ο Έρως
και με κρύο και με θέρος
πάντα βρίσκει και τρυπώνει
τις ζωούλες μας ενώνει

Αχ ο Έρως, αχ ο Έρως
νέος θα 'σαι ή και γέρος
πάντα βρίσκει να φωλιάσει
κι ανασταίνεται η πλάση

Αχ ο Έρως, που 'ναι ο Έρως
ήρθε κι έφυγε το θέρος
και με βρήκε ο χειμώνας
να κοιμάμαι κατά μόνας
 

Αμαχητί

Οι μάχες που δεν έδωσα
Αυτές είναι που με σακάτεψαν

Αποχώρηση

Να ξεμπερδεύουμε μ' αυτή την ιστορία
Μαζεύτηκαν πολλά κι ο χρόνος δεν μας φτάνει
Ας τα αφήσουμε για τους επόμενους
Αυτοί μπορεί από εμάς καλύτεροι να αποδειχθούνε

Κι αν αυτή η ζωή είναι ένα προσχέδιο για την επόμενη;

Θα εκπαιδεύσω ένα Θεό να μ' αγαπάει
και έναν άγγελο να έχω στο πλευρό
όταν η μοίρα μου όλα στραβά τα πάει
να είμαι κάτω απ' το δικό του το φτερό

Επιστροφή

Κάποτε μ' άγγιζαν οι λέξεις

με το χρυσό περίβλημα

των φωνηέντων κι όλες τις

οξύτονες υποσχέσεις τους

Τώρα γυρεύω σάρκα,

αγγίγματα γυμνά

από κάθε μετουσίωση

Έτσι ξαναγυρνώ με παιδική

προσήλωση στο σώμα

που μ’ αφήνει

Προσδοκία

Ήταν παράξενη η αγάπη μας

σαν πρώτα να αποστηθίζεις τον ονειροκρίτη

κι ύστερα να κοιμάσαι για να δεις τα όνειρα

Αμετροέπεια

Δεν υπάρχουν έννοιες

Παρά μόνο στο κεφάλι μας

Όλα τα ονόματα άδεια κουφάρια

Το σώμα φωνάζει με όλους τους πόρους του

Εντροπία, Χρυσή Τομή, Αμετροέπεια

Επιθυμία, ανυπέρβλητη θεότητα

Προσκυνώ και γλείφω τα πόδια σου

Εναγκαλίζομαι τις επιταγές σου

Πιστή ακόλουθος -αν και ολισθαίνω σε

βεβιασμένες χρησιμοθηρικές περιπτύξεις

Ενόσω σκορπίζω απλόχερα χαμόγελα

με αστραφτερές οδοντοστοιχίες

Ξεπορτίζει κρυφά και ξετσίπωτα

ολοφυρόμενη λύσσα. Αλγηδών η

αλήθεια με κατασπαράζει από μέσα

-Σε κυνηγώ. Αμαζόνα του σκότους

με πληγές αντί για στήθη. Σε ακολουθώ

ερωτοδαρμένη καβουρίνα με χέρια δαγκάνες,

στραβοπατώντας αλμυρά φιλήματα, κυματοειδή χαϊδέματα

Στον απύθμενο βυθό σου, Η πάλαι ποτέ ερώμενη

Σάρκα εκ της σαρκός μου. Αφού σε γέννησα, μία και δύο και χίλιες

φορές. Πολλαπλασιάζοντας τη δύναμή σου. Να σε κάνω άξιο

αντίπαλο για αγχέμαχες έριδες

Όλοι οι άνθρωποι είναι αταίριαστοι

Like a bird on the wire

Μερικές φορές είναι σοφότερο

να μιλάς στα πουλιά 

παρά στους ανθρώπους

Take these broken wings and learn to fly

Μερικές φορές αρκεί

το κελάηδημα ενός πουλιού

για να σε ξαναφέρει στη ζωή

Πίστη

Η πίστη μου λείπει
η πίστη σε κάτι ανύπαρκτο

Ανδριάντες

Οι ανδριάντες του μέλλοντος
θα έχουν τα χέρια στις τσέπες

Φλεβάρης

Φλεβάρης.
Άσπρο πέφτει η σιωπή
ως τα γόνατα χιόνι
Φλεβάρης.
Η καρδιά μου περίκλειστη
στις αντένες του κόσμου

A woman's fear

At first I thought that you were here
then I hoped that you were near
calling you now-Where are you dear?
I am getting older e-v-e-r-y year

Laughingly

Every life
begins and ends up with tears
in the meanwhile
we can laugh ourselves
to death

Φρουρρρ

Φρουρρρ πέταξε τρελό σπουργίτι
Φρουρρρ μπήκε η άνοιξη στο σπίτι
Φρουρρρ μέλι έσταξε στο στόμα
Φρουρρρ ανατρίχιασε το σώμα

Φρουρρρ λένε όλα τα τραγούδια
Φρουρρρ ο αέρας στα λουλούδια 
Φρουρρρ ροδοπέταλα αιδοίο
Φρουρρρ ένας έγιναν οι δύο

Καταδίωξη

Έτρεχα για τη ζωή μου στους δρόμους της Αθήνας
Με κατεδίωκαν πάλι οι λεπιδόπτερες νεφέλες
Η κυρτή λεπίδα ως Δαμόκλειος σπάθη
Τα φτερά του έρωτος σε αχίλλειες πτέρνες
Έτρεχα για τη ζωή μου στο χάος της Αθήνας
-επιτρέψτε μου εδώ μια καταγγελία για την ατελή ρυμοτομία-
Και ξεχνούσα τη "ζωή μου", και ξεχνούσα εμένα
και ξεχνούσα κι εσένα. Πάνω απ' όλα η επιβίωση