Christmas happy songs

Αιωνιότητα

Μετά τα σαράντα
χαμένη για πάντα
μικρή μου νεότητα

Και στα σαράντα πέντε
βουτιά στο παραπέντε
για την αιωνιότητα

Και ποιον κοροϊδεύω
με λέξεις χαϊδεύω
ότι χρεώθηκα
Δεν γράφω για σένα
μονάχα για μένα
που αναλώθηκα


Κάτι που πήγε να γίνει τραγούδι, αλλά έμεινε στη μέση (όπως όλα τ΄άλλα).

Του άπιαστου η ψευτιά

A Cry for Love

Μαύρη πίσσα

Χαθήκαμε σε δρόμους μ' αυτοκίνητα
αγαλματάκια αγέλαστα κι ακίνητα
οι μηχανές μοιράζουν εξουσία
και οι οθόνες γράφουν ιστορία

Κι εγώ γεμίζω μαύρη πίσσα τα πνευμόνια μου
αναρωτιέμαι τι θα αφήσω στα εγγόνια μου
είχα δυο ήρωες σαν ήμουνα παιδί
τώρα μονάχα ανθρωπάκια από χαρτί

Περνάει η ζωή στο παρασκήνιο
ό,τι πουλάει κι αγοράζει στο προσκήνιο
ο πόνος και ο θάνατος μια είδηση
κι όλοι κοιμούνται μ' ήσυχη συνείδηση

Κι εγώ γεμίζω μαύρη πίσσα τα πνευμόνια μου
αναρωτιέμαι που χαράμησα τα χρόνια μου
έκανα όνειρα πολλά στην εφηβεία
τώρα μονάχα υπομονή και ανεργία
 

A woman's fear

At first I thought that you were here
then I hoped that you were near
calling you now-Where are you dear?
I am getting older e-v-e-r-y year

Laughingly

Every life
begins and ends up with tears
in the meanwhile
we can laugh ourselves
to death

Φρουρρρ

Φρουρρρ πέταξε τρελό σπουργίτι
Φρουρρρ μπήκε η άνοιξη στο σπίτι
Φρουρρρ μέλι έσταξε στο στόμα
Φρουρρρ ανατρίχιασε το σώμα

Φρουρρρ λένε όλα τα τραγούδια
Φρουρρρ ο αέρας στα λουλούδια 
Φρουρρρ ροδοπέταλα αιδοίο
Φρουρρρ ένας έγιναν οι δύο

Καταδίωξη

Έτρεχα για τη ζωή μου στους δρόμους της Αθήνας
Με κατεδίωκαν πάλι οι λεπιδόπτερες νεφέλες
Η κυρτή λεπίδα ως Δαμόκλειος σπάθη
Τα φτερά του έρωτος σε αχίλλειες πτέρνες
Έτρεχα για τη ζωή μου στο χάος της Αθήνας
-επιτρέψτε μου εδώ μια καταγγελία για την ατελή ρυμοτομία-
Και ξεχνούσα τη "ζωή μου", και ξεχνούσα εμένα
και ξεχνούσα κι εσένα. Πάνω απ' όλα η επιβίωση
 
 

Ανοιξιάτικη μπόρα

Μην πέφτεις πάνω στα
εύθραυστα, τα νεαρά ανθάκια
Μη δέρνεις μίσχους τρυφερούς
νεογέννητα μπουμπούκια
Χτύπα τα δέντρα, τα κλαδιά
που λύγισε ο χρόνος
Σ' αυτά μη δείξεις έλεος
Αυτά ξερίζωσέ τα

Ανηλεής καταυγασμός

Άνοιξη. Ανηλεής καταυγασμός
και σε προσμένω εντός μου
Σε οιστρογόνες θάλασσες
σε ρόδινες πτυχώσεις
Με το αμάχητο σπαθί
τα λεπιδόπτερα να κόψεις
-κυρτές λεπίδες
διάτρητα φτερά-
Στον άξονά σου Έσπερος
νύμφη να γυρίζω

Οιονεί Παρθένος
οιονεί Μαγδαληνή
σου γνέφω ως ευ παρέστης
Άρπαξε, φάε, πιες

τούτο εστί το σώμα μου