Η μύγα είναι δεμένη με χρυσή κλωστή
Στο γυάλινο τραπέζι,
η σκόνη ζωγραφίζει χιλιάδες υποψίες αμαρτίας
Το φως γεννάει τη σκιά και τη σκοτώνει
Μια κρύα συσκευή σωπαίνει,
σαν μυστηριώδης απόμακρη σφίγγα
Κεχριμπαρένιος σκαραβαίος στρογγυλοκάθεται στο στρώμα μου
Τι ποθώ και δεν έχω τη δύναμη να το διεκδικήσω;
Η ντουλάπα οδηγεί στο άπειρο σκοτάδι
Το ταβάνι χαιρετίζει την αιώνια θλίψη
Στο ξύλινο πάτωμα,
η ενοχή τρίζει τα δόντια της
Η πόρτα ανοίγει στην πλάνη μου
Στη μικρή οθόνη το πρόσωπό μου συνθλίβεται
σαν πήλινο σκεύος
Τι ζητάω και δεν βγαίνω έξω στους δρόμους να το κυνηγήσω;
Μένω εδώ κρεμασμένη
Σαν πίνακας νεκρής φύσης
στον τοίχο της μικρής μου παράνοιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου