Ανηλεής καταυγασμός

Άνοιξη. Ανηλεής καταυγασμός
και σε προσμένω εντός μου
Σε οιστρογόνες θάλασσες
σε ρόδινες πτυχώσεις
Με το αμάχητο σπαθί
τα λεπιδόπτερα να κόψεις
-κυρτές λεπίδες
διάτρητα φτερά-
Στον άξονά σου Έσπερος
νύμφη να γυρίζω

Οιονεί Παρθένος
οιονεί Μαγδαληνή
σου γνέφω ως ευ παρέστης
Άρπαξε, φάε, πιες

τούτο εστί το σώμα μου