Φρουρρρ πέταξε τρελό σπουργίτι Φρουρρρ μπήκε η άνοιξη στο σπίτι Φρουρρρ μέλι έσταξε στο στόμα Φρουρρρ ανατρίχιασε το σώμα Φρουρρρ λένε όλα τα τραγούδια Φρουρρρ ο αέρας στα λουλούδια Φρουρρρ ροδοπέταλα αιδοίο Φρουρρρ ένας έγιναν οι δύο
Έτρεχα για τη ζωή μου στους δρόμους της Αθήνας Με κατεδίωκαν πάλι οι λεπιδόπτερες νεφέλες Η κυρτή λεπίδα ως Δαμόκλειος σπάθη Τα φτερά του έρωτος σε αχίλλειες πτέρνες Έτρεχα για τη ζωή μου στο χάος της Αθήνας -επιτρέψτε μου εδώ μια καταγγελία για την ατελή ρυμοτομία- Και ξεχνούσα τη "ζωή μου", και ξεχνούσα εμένα και ξεχνούσα κι εσένα. Πάνω απ' όλα η επιβίωση
Μην πέφτεις πάνω στα εύθραυστα, τα νεαρά ανθάκια Μη δέρνεις μίσχους τρυφερούς νεογέννητα μπουμπούκια Χτύπα τα δέντρα, τα κλαδιά που λύγισε ο χρόνος Σ' αυτά μη δείξεις έλεος Αυτά ξερίζωσέ τα
Άνοιξη. Ανηλεής καταυγασμός
και σε προσμένω εντός μου
Σε οιστρογόνες θάλασσες
σε ρόδινες πτυχώσεις
Με το αμάχητο σπαθί
τα λεπιδόπτερα να κόψεις
-κυρτές λεπίδες
διάτρητα φτερά-
Στον άξονά σου Έσπερος νύμφη να γυρίζω