Ιλουστρασιόν

Τώρα
παλιώνω
σαν τα δώρα
του γάμου μου
το κιτρινισμένο νυφικό

η αποξηραμένη ανθοδέσμη
Ο καιρός της αίγλης, με το φως
στο πρόσωπο, τα αριθμημένα
κοντάκτ, ιλουστρασιόν βαγόνια
στις ράγες της ντουλάπας
με φέρουν αποσκευή, τότε
γελαστή και ασάλευτη
απαστράπτουσα, μα
όλα ξεφτίζουν
όλα χάνονται
σαν να μη
υπήρξαν
ποτέ