Μικρή αθανασία

Ποιος τον θυμάται αυτόν τον Φόσκα
της Μποβουάρ που κουράστηκε
να ζει χωρίς να πεθαίνει;
-είναι για λύπηση ο κακομοίρης-
Κανείς!

Ο Άμλετ πεθαίνει,
Ο Μάκβεθ πεθαίνει
-έρχεται η ώρα που και τα δέντρα περπατάνε-
Ο Γκρέγκορ Σάμσα πεθαίνει
-θα μπορούσε να πετάξει λέει ο Ναμπόκοφ,
αλλά ο Κάφκα έκανε τα δικά του-
Ο Μπέντζαμιν Μπάτον πεθαίνει
-με το δικό του, απίστευτο, τρόπο γυρίζει στην ανυπαρξία-
Ο Μικρός Πρίγκιπας πεθαίνει
-μα τι κόσμος είναι αυτός που πεθαίνει έναν μικρούλη πρίγκιπα!-
Ο Διγενής πεθαίνει
Και τους θυμόμαστε όλους, κι άλλους τόσους,
που δεν έχει νόημα τα ονόματά τους να αραδιάσω,
και μιλάμε για αυτούς αιώνες τώρα

Ω, ας πεθάνουμε λοιπόν
στο μικρόκοσμό μας, όσοι μείνουν πίσω
θα μιλάνε για το μικρό βίο μας
για τα μικρά κατορθώματά μας
για τις μικρές χαρές και
τις μικρές λύπες μας
για τη μικρή σκιά που έριξε το ανάστημά μας
στον τοίχο του κόσμου. Δεν θα 'ναι αυτό
μια κάποια αθανασία;