Το όνειρο αποσυντίθεται
Βρωμάει, σαπίζει
Απογυμνώνεται
Γλιστράει η ελπίδα
Σαν ψάρι σπαρταράει
Σαν λύκος κλαίει παράφορα
Πονάει η ψυχή
Το μυαλό πριονίζεται
Σαν χάρτινος μίσχος
Στα δύο χωρίζεται
Δεν είναι κανένας
Να νιώσει την κόλαση
Να πάρει το βάρος
Για λίγο απ΄ τη σκέψη σου
Ανοίγεις την πόρτα
Κι αυτή κλείνει ξανά
Με έναν κρότο
Που η ψυχή σου τον τρέμει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου