Πατρίδα μου

Στήνει χορό η σκέψη
και πως να τ΄αποτρέψει
το παράνομο
Αυτό που όταν βραδιάζει
σαν το καράβι μοιάζει
δίχως άνεμο

Στο όνειρο δεν σε βρίσκω
δεν παίρνω τέτοιο ρίσκο
δεν χαρίζομαι
Και όσα μου 'χεις δώσει
μισή μου μοιάζουν δόση
σου το ορκίζομαι

Με έχεις σημαδέψει
σώμα, ψυχή και σκέψη
αχ, πατρίδα μου
Μα ό,τι κι αν μου τάζεις
στο δρόμο το αλλάζεις
ηλιαχτίδα μου

Σαν το ζητιάνο μοιάζω
σε μια γωνιά κουρνιάζω
δίχως χρήματα
Σε ποιο όνειρό σου να 'ρθω
τρων' της ψυχής το βράχο
άγρια κύματα

Πέφτει η ζωή σε κώμα
κι εγώ γυρεύω χρώμα
να ονειρεύομαι
Στο κάτασπρο πανί σου
ξεχνάω τη χολή σου
και μαγεύομαι

© Ιω