Τον άρτον ημών τον επιούσιον...

Κονσέρβα

Γυρνάμε κομμάτια
στο σώμα, στα μάτια
η κούρασή μας ζωγραφίζει φανερά
Σου λέω στο γραφείο
απολύσανε δύο
να δεις που θα 'ρθει κι η δική μου η σειρά

Ρωτάς τι θα φάμε
κι εγώ δεν θυμάμαι
πότε σου είπα τελευταία σ' αγαπώ
Κιμάς, μακαρόνια
που πήγαν τα χρόνια
που είχα πάντα κάτι ωραίο να σου πω

Να βγάλουνε πρέπει την αγάπη σε κονσέρβα
να έχουμε πάντα στο ντουλάπι μια ρεζέρβα
και όταν γυρνάμε πεινασμένοι απ' τη δουλειά
να την ανοίγουμε και να την τρώμε αγκαλιά

Μασάω το φαί μας
τσουλάει η ζωή μας
ποτέ δεν έλειψε απ' το σπίτι το ψωμί
Ανοίγεις μια μπύρα
τα βράδια τα στείρα
αφρίζει μέσα μου μια θάλασσα χλωμή

Κραυγές στις ειδήσεις
παγκόσμιες κρίσεις
και θέλω τόσο πάνω απ' όλα να σταθώ
Ακόμα μια νύχτα
σου λέω καληνύχτα
και τρέχω μέσα στα όνειρά μου να χαθώ

Να βγάλουνε πρέπει την αγάπη σε κονσέρβα
να έχουμε πάντα στο ντουλάπι μια ρεζέρβα
και όταν γυρνάμε πεινασμένοι απ' τη δουλειά
να την ανοίγουμε και να την τρώμε αγκαλιά

Draft II


© Ιω

Παρασκήνιο

 

Στης ζωής μου το δράμα είμαι κομπάρσος

Γιατί μου λείπει και η τόλμη και το θράσος

Κι αν αντέχω κάθε ψέμα που μου λες

Είναι που μου πες κάποια νύχτα πως με θες

Κι αν με θες, κι αν με θες

Πως να φτάσουνε μαζί σου δυο ζωές

Είναι το σήμερα που χάνεται στο χθες

Είναι το αύριο γεμάτο υπεκφυγές

Θέλω να ‘χω τη ζωή σου, και το αύριο και το χθες

Στο παρασκήνιο παίζεται το δράμα

Και στη σκηνή ψεύτικο γέλιο και ρεκλάμα

Κι αν κλέβω από το θάνατο στιγμές

Είναι που μου πες κάποια νύχτα πως με θες

Κι αν με θες, κι αν με θες

Πως να φτάσουνε μαζί σου δυο ζωές

Είναι το σήμερα που χάνεται στο χθες

Είναι το αύριο γεμάτο υπεκφυγές

Θέλω να ‘χω τη ζωή σου, και το αύριο και το χθες



© Ιω