Supernaturally

Τ' αστέρια που ονειρευτήκαμε

Δεν ήσαν περαστικοί κομήτες
ούτε καν στιγμιαίοι διάττοντες
τ’ αστέρια που ονειρευτήκαμε-
το πολύ καύτρες μέσα στη νύχτα
απ’ τα τσιγάρα που τινάζαμε
κι η πύρινη τροχιά τους
μόλις που πρόφταινε να λάμψει.
Αυτό το λίγο ήταν που γέμιζε τη ζωή μας
κι αν κάποτε μιλούσαμε για θάνατο
με σιγουριά τον βάζαμε γι’ αργότερα.

Τίτος Πατρίκιος

A Song for a Son

Πατώματα

Ανοίγει το συρτάρι, ακούει κύματα
και στη ντουλάπα, ο ουρανός καθρέφτης
σε ένα δωμάτιο ξεχασμένη, δύο βήματα
πόσο τη γέλασε ο κόσμος της ο ψεύτης

Που 'πεφτε στα πατώματα
για κάτι αγάπες πτώματα
που κλέψαν τη ζωή της

Μα δεν θυμάται ονόματα
ξεθωριασμένα χρώματα
οι μνήμες στο κορμί της

Ανάβει ένα τσιγάρο, ρουφάει αρώματα
και στο ρολόι, το παρελθόν καθρέφτης
η ομορφιά της και η νιότη, ξένα σώματα
πόσο τη γέλασε ο χρόνος της ο κλέφτης

Που 'πεφτε στα πατώματα
για κάτι αγάπες πτώματα
που κλέψαν τη ζωή της

Μα δεν θυμάται ονόματα
ξεθωριασμένα χρώματα
οι μνήμες στο κορμί της


Μια άσκηση εμπνευσμένη από το Πάτωμα

© Ιω

Again

Άνοιξη

Άκου τι λέει η βροχή
στων δέντρων τα πεσμένα φύλλα
λέξεις υγρές και απαλές
που φέρνουνε ανατριχίλα

θα σου μιλάω με τη βροχή
αφού η φωνή μου δεν σε φτάνει
κάποτε θα 'ρθει μια εποχή
σαν άνοιξη να μας ζεστάνει

Άκου τι λέει η βροχή
στους δρόμους και στα μονοπάτια
λέξεις σκληρές και τρυφερές
που φέρνουν δάκρυα στα μάτια

θα σου μιλάω με τη βροχή
αφού η φωνή μου δεν σε φτάνει
κάποτε θα 'ρθει μια εποχή
σαν άνοιξη να μας ζεστάνει


© Ιω