Τι θυμήθηκα τώρα...

Τρελός συνειρμός

Ξεκούρδιστη μπάντα
Να δίνω τα πάντα
Και να ‘μαι αιωνίως στην μπάντα
Σπασμένη κιθάρα
Και νότες μαντάρα
Ξεχνάω να πάρω τσιγάρα
Να πω μία λέξη
Να πάρω μια θέση
Μα τι στο καλό μου ‘χει φταίξει

Τι τρελός συνειρμός
Της ζωής μου ο κορμός
Δεν βρίσκω μιαν άκρη
Ξεφτισμένο σκοινί
Ούτε τέλος μα ούτε αρχή
Δεν υπάρχει

Να βάλω μια τάξη
Φωτιά μ’ έχει κάψει
Που μ’ έχεις τελείως ξεγράψει
Παλεύω για μένα
Και σκέφτομαι εσένα
Να βρω επιτέλους τα φρένα
Αν δεν συνεχίσω
Μπορεί να αρρωστήσω
Κι εγώ λαχταράω να ζήσω

Τι τρελός συνειρμός
Της ζωής μου ο κορμός
Δεν βρίσκω μιαν άκρη
Ξεφτισμένο σκοινί
Ούτε τέλος μα ούτε αρχή
Δεν υπάρχει

Η μέρα θα φύγει
Πληγή που ανοίγει
Η νύχτα φωτιά με τυλίγει
Και να που βραδιάζει
Με πιάνει μαράζι
Και λέω μωρέ δεν πειράζει
Ξυπνάνε οι πόνοι
Κανείς δεν γλιτώνει
Καρδιά μου σ’ αφήσανε μόνη

© Ιω

Θάλασσα

Μιά πίκρα είν' αμίλητη, μιά πίκρα είν' αξήγητη,
μιά πίκρα μεγάλη,
η πίκρα, που είν' άσβηστη και μες στον παράδεισο
των πρώτων μας χρόνων κοντά στ' ακρογιάλι




θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα
και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί

Νερό στη Σελήνη

Βρήκανε λέει νερό στο φεγγάρι
να ξεδιψάσουμε κι εγώ και συ
ποιο λεωφορείο θα 'ρθει να μας πάρει
για της Σελήνης το παρθένο νησί

Νερό στη Σελήνη

Κυνόδοντας

Υπάρχει κάποιος που έκλαψε βλέποντας την ταινία του Λάνθιμου ή είμαι μόνο εγώ;

Νομίζω η επόμενη φορά που θα πάω σινεμά θα είναι τα Χριστούγεννα για να δω αυτό.

Ή μήπως να περιμένω μέχρι την άνοιξη για να δω την καινούργια ταινία του αγαπημένου μου σκηνοθέτη;

Αν και όπως γράφει ο Τσαγκαρουσιάνος στο σημερινό editorial και τα παραμύθια είναι σκληρά και άρρωστα...

Εραστές

Τι βαρετά που είναι εδώ πέρα, είπαν
Ας σκοτώσουμε ο ένας τον άλλον
και έγιναν εραστές

















Εραστές, Rene Magritte

Εξαγωγή

Στην αρχή έχεις γεύση από αίμα στο στόμα και μια ανοιχτή πληγή. Με τον καιρό η πληγή κλείνει αλλά μένει το κενό. Η γλώσσα συνέχεια πάει εκεί. Ηδονίζεται να γλείφει την απώλεια. Μέχρι να γίνει συνήθεια η καινούργια κατάσταση και το στόμα να γυρίσει στη ρουτίνα του. Το κενό εξακολουθεί να υπάρχει αλλά δεν έχει σημασία πια καθώς αποτελεί πλέον μια παραδοχή στη γεωγραφία της στοματικής κοιλότητας.