Αντιλαμβάνομαι το σώμα μου
με την αλληλουχία των σπαραγμών μου
Και ο κόσμος σωπαίνει
μέσα στον εκκωφαντικό του θόρυβο
Δεν δωρίζομαι πια σε μια σκέψη
αιώνιας γαλήνης
Η σιωπή μου ματώνει
Είναι αυτή η μεγαλύτερη ομολογία
Τα λόγια ερμηνεύονται
κατά πως θέλει ο καθένας
Η σιωπή κρατάει ατόφιο το μήνυμα
Κάτι δεν αρμόζει στις ψυχές μας
Κάτι βασανιστικά μας φθείρει
