Είναι κάτι νύχτες
που ούτε έρωτα επιθυμώ,
ούτε διασκέδαση
Που το βιβλίο είναι συντροφιά κακή
Και κείνο τ’ όνειρο
που το ‘χω πάντα μαζί μου,
δε με σώζει
Αυτές τις νύχτες, ας γινότανε
να αδειάσω το μυαλό μου
στο συρτάρι μου
Εκεί να το κλειδώσω
Να κοιμηθώ έναν ύπνο βαθύ,
δίχως όνειρα
Να ξυπνήσω πρωί
σαν νεογέννητο
που πριν δεν ζούσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου