Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2012

Ταυτότητα

Φυλλορροούμε κομμάτια DNA

στα ταξί, στα λεωφορεία,

στις αποβάθρες των τρένων

τρίχες και νύχια

αδιόρατες φλούδες δέρματος

στα νοσοκομεία, στις τράπεζες,

στα σούπερ μάρκετ

εγκαταλείπουμε ψιχία

του εαυτού μας

δακτυλικά αποτυπώματα

στα πόμολα, στις βρύσες,

στις χειρολαβές του μετρό

στις χειραψίες με το αναπόφευκτο


Αν παίζαμε τους κατά συρροή

δολοφόνους σε αστυνομικό σήριαλ

πόσο εύκολο θα ήταν να βρουν

ποιοι ήμαστε;

3 σχόλια:

Summertime Blues είπε...

ε όχι και σήριαλ!
ταινία, μάλιστα.
το κατά συρροή, πάλι έχει μεγάλη ψυχασθένεια.
μήπως να το κάναμε ένα ανεξιχνίαστο -άντε δυο τρία,χι χι- έγκλημα;

καλό βραδάκι
βρέχει από νωρίς.

Ανώνυμος είπε...

Serial Killers του εαυτού μας

καμιά μέριμνα για το θύμα

ακρωτηριασμένα άκρα πεταμένα

σπλάχνα αγρίως αποσπασμένα,

στη θέα τους ο διαβάτης

με φανερή αμηχανία,

τρέχει για τα τετριμμένα,

η αστυνομία με σπουδή

ερευνά τα παράνομα παρκαρισμένα,

άπειρες φορές κατά συρροή

δολοφόνοι του εαυτού μας

σαν την λερναία ύδρα

επιμένει

αμέτρητα κεφάλια φυτρώνουν

δεν αρκούν για ταυτοποίηση του DNA
νν

Ιω είπε...

νν πολύ σπλάτερ βρε παιδί μου! Φάε καμιά σοκολάτα :)

Είδες Summertime Blues, υπάρχουν και χειρότερα!