Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2012

Το χιόνι άργησε μια μέρα...

Χιόνι

Χιονίζει στα σεντόνια, στο κρεβάτι
Και ψάχνουν πάλι κάποιον ορειβάτη
Στο διάδρομο κυλούν χιονοστιβάδες
Και πέφτουν άσπρο χιόνι οι σοβάδες

Στο μπάνιο έχει αρχίσει να το στρώνει
Παγόβουνα αρμενίζουν στο σαλόνι
Νιφάδες στης κουζίνας τα πλακάκια
Κι οι βρύσες όλες τρέχουνε παγάκια

Στη ζωή σου όταν νυχτώνει
Η θάλασσα κι η έρημος παγώνει
Κι απ’ τα πατώματα ως τα ταβάνια
Καράβια χάνονται και καραβάνια

Χιονόνερο ο καφές στην καφετιέρα
Μια λίμνη παγωμένη η σκακιέρα
Χιονάνθρωποι που σκόρπισαν τα πιόνια
Και χάθηκαν στο κρύο και στα χιόνια

Στη ζωή σου όταν νυχτώνει
Η θάλασσα κι η έρημος παγώνει
Κι απ’ τα πατώματα ως τα ταβάνια
Καράβια χάνονται και καραβάνια

© Ιω

2 σχόλια:

Α.ΔΣΣΣΔΦΣ είπε...

:) Ένα όνειρο σε έκταση λοιπον...

Ιω είπε...

Αχ, έκσταση διάβασα, και είπα, μα πως! :)

Ένα όνειρο στην (κατά)ψύξη... Την άνοιξη θα το βάλουμε στη συντήρηση και το καλοκαίρι θα του βάλουμε φωτιά. Έτσι πάει...