Παρασκευή, Ιουνίου 10, 2011

Ενός λεπτού σιγή

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Ντίνος Χριστιανόπουλος

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μήπως είσαι ευτυχής
και δεν το γνωρίζεις;

μήπως εσύ πρέπει να κοκκινίσεις και όχι από το κρασί;

νν με αυστηρότητα!!

Ιω είπε...

♫ ♫ ♫ Ωραία, νέα και... ευτυχής
Μαμά... καλοπερνάω
♫ ♫ ♫

Βρήκες τώρα άνθρωπο που δεν κοκκινίζει! Γεννήθηκα κόκκινη :)

Ιω είπε...

Σαφώς και είμαι με τους Εσείς.

Κι αυτός που το έγραψε επίσης. Οι απεγνωσμένοι δεν γράφουν. Ούτε προλαβαίνουν να γεράσουν για να βρίζουν με την ησυχία τους αυτούς που πέθαναν...

Αχ η ποίηση, το μεγαλύτερο ψέμα!