Παρασκευή, Φεβρουαρίου 25, 2011

Κόκκινα παπούτσια

Πριν:
Πρηνηδόν. Ο θόρυβος,
ριπές από πολυβόλα
παίξε το παιχνίδι, μου είπαν
αγαλματάκια ακίνητα
η σκέψη μου πηγαινοερχόταν
σαν ανήσυχο σκυλί

Μετά:
Άρχισα να μετράω τα λεπτά
εκατομμύρια μέλισσες
σε κυψέλες λαβύρινθους
άπειροι οι αριθμοί
πεπερασμένα τα σώματα

Λίγο πιο πριν:
Όλη νύχτα ξυπόλητη
Να ψάχνω τα παπούτσια μου
Θα αγοράσω καινούργια
Σίγουρα
Όταν βγω από δω
Όταν έρθει η άνοιξη
Κόκκινα
σαν φράουλες
σαν παπαρούνες
σαν ερωτική φρενίτιδα
Μα κοίτα πόσο παλιά είναι τα πόδια μου!
Βρώμικα σαν ποδοπατημένο χιόνι
Αχ μωρό μου, το κρύο
μου δαγκώνει τις φτέρνες

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό.

[Κι επίσης επιβεβαιώνει την άποψη που είχα για τις φτέρνες: ότι γι' αυτό υπάρχουν, για να δαγκώνονται.]