Λέξεις

Χρόνος ανάδρομος, πισωγυρίζει
Κύκλοι που κλείνουν με φίδια
που δαγκώνουν την ουρά τους
Είχα μια λαχτάρα για αμόλυντα όνειρα
πλασμένα με νερό και χώμα
Μια μεγάλη λαχτάρα για ανόθευτες ηδονές
Αλλά δεν υπάρχει ό,τι ονειρεύομαι

Δεν ονειρεύομαι
Μόνο σκοτώνω το χρόνο σε δόσεις
Μικρές δοσολογίες θανάτου
Συνταγογραφημένα επεισόδια
Στιγμές σε δοκιμαστικούς σωλήνες
που παγώνουν στο χρόνο και στο χώρο
Θα σπάσει το γυαλί
και θα καρφώσει το χρόνο
κατευθείαν στην καρδιά
Ανόητη σκέψη
Ο χρόνος δεν έχει καρδιά
μόνο πόδια και χέρια
τσιγκέλια και δαγκάνες
Τρέχει με τα τέσσερα
και μας αγκιστρώνει τη φτέρνα

Και δεν υπάρχει κανείς και τίποτα
να με πείσει ότι αυτό που ζούμε είναι ζωή
και όχι το αντίστροφό της
και όχι το αμάλγαμα του θανάτου
όπως όταν σκάβουμε βαθιά τον αμφιβληστροειδή
και τραβάμε έξω από τα μάτια
την εικόνα εκείνου που χάσαμε, γιατί
-άκου τώρα την αλήθεια-
δεν υπήρξε ποτέ!

Εσωτερική εγκαρτέρηση
Ψέματα, χονδροειδή, μεγάλα ψέματα
Λέξεις ποθητές, αγαπημένες
λάγνες, ψεύτρες λέξεις
κολλάνε στη γλώσσα μου σαν παράσιτα
Λέξεις σαν βάρκες διάτρητες
βυθίζονται στα τοιχώματα του μυαλού μου
και πονάω,
μα πόσο αστείος ο πόνος μου
μπροστά στα βάσανα του κόσμου! Υπάρχει;

Ο πόνος;
Ο κόσμος;
Τι;
Διασαφήνισε

Αλλά συνεχίζω να πονάω
καθώς πνίγονται οι λέξεις
στη φαιά ουσία που λιγοστεύει
Λιγοστεύει, στερεύει το πνεύμα
γιατί δεν το θέλω
δεν το αναγνωρίζω
Το αποστρέφομαι
Πουτάνες λέξεις
Πόσο κοστίζετε τελικά;