Τρίτη, Ιανουαρίου 19, 2010

Για τον Κ. Κ.





















Έξοδος εθελουσία


Κιθάρες ξεχαρβαλωμένες
κι ένα ταβάνι ελκυστικό
κομψές κυρίες ξαπλωμένες
με μια φουρκέτα στο μυαλό

Τα ίδια πάντα παίζει η μπάντα
στης επαρχίας τις γιορτές
και συ γυρεύεις μια μπαλάντα
για ξεχασμένους ποιητές

Κρατάς στο νου σου μια Μαρία
ηχώ στο χάος να αντηχείς
κάποια παλιά σου εμπειρία
δεν σ' άφησε να την χαρείς

Έξοδος εθελουσία
από μια ζωή μικρή
να γυρεύεις την ουσία
στου μυαλού τη φυλακή

Τελειώνουν στην ανυπαρξία
οι υπάλληλοι πάνω στη γη
και συ στην ποίηση αξία
γυρεύεις και καταφυγή

Ανοίγεις δυο φτερά σπασμένα
στην τσέπη μια επιστολή
μετάθεση στερνή στα ξένα
που δεν σηκώνει αναβολή

Έξοδος εθελουσία
από μια ζωή μικρή
να γυρεύεις την ουσία
στου μυαλού τη φυλακή

© Ιω


Αναφορές (με τη σειρά που εμφανίζονται) :
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες
["Είμαστε κάτι..."]
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους
μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε
"Εμβατήριο πένθημο και κατακόρυφο"
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

Κομψά ρόδινα μέλη...
ή να βυθομετρούσατε κι εσείς
με μια φουρκέτα τ' άδειο σας κεφάλι
"Απόστροφη"
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
"Πρέβεζα" (1928)

"Ποιός άδοξος ποιητής" θέλω να πούνε
"την εγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι;"
"Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων"
Νηπενθή (1921)

Ηχώ στο χάος

Ποιητική συλλογή της Μαρίας Πολυδούρη
(1929)

Κι ήταν ωραία ως σύνολο η αγορασμένη φίλη
στο δείλι αυτό του μακρινού πέρα χειμώνος, όταν,
γελώντας αινιγματικά, μας έδινε τα χείλη
κι έβλεπε το ενδεχόμενο, την άβυσσο που ερχόταν.
"Ωχρά σπειροχαίτη"
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

"Υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "Δεν υπάρχεις!"
"Πρέβεζα" (1928)

Σαν να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη,
σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία
"Ανδρείκελα"
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο-δύο μες στα γραφεία
"Δημόσιοι υπαλληλοι"
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

Μας διώχνουνε τα πράγματα και η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε
["Είμαστε κάτι..."]
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

Έχω κάτι σπασμένα φτερά
["Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα"]
Ελεγεία και σάτιρες (1927)

"όλα τελείωσαν" ψιθυρίζουν "τώρα",
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
"Ιδανικοί αυτόχειρες"
Ελεγεία και σάτιρες (1927)