Χειμώνας

Παλίρροια οι στιγμές
Στην πλημμυρίδα και στην άμπωτη της θύμησης
Διψούσα και μου ‘φερνες ένα σύννεφο
Πεινούσα και μου ‘δινες ένα κομμάτι ουρανό
Πονούσα κι άνοιγες τις πληγές μου
με τα χέρια σου βουτηγμένα στο πέλαγος

Αλμυρό το παρόν σε χείλη σκασμένα από δαγκώματα
Και το μέλλον υδρόβιο, διάφανο επιφώνημα
Αχ να λες και να μαζεύονται όλες οι επιθυμίες
με δόντια γυμνά και μάτια ανεχόρταγα
Πεινασμένη αγέλη που σαλεύει αργά
πάνω στο χιονισμένο δέρμα

Ουρές φιδιών σου γαργαλάνε τις πατούσες
και δεν γελάς
Στις μασχάλες και στο μέσα απ’ τα γόνατα
είχαμε σπείρει φιλιά
Και τα είχαμε ποτίσει με σάλιο μπόλικο
Φυτρώνουν τώρα σαρκοφάγα φυτά
και ανθίζουν κόκκινα μπουμπούκια εμμονές
Που στάζουν μέλι και αίμα
και ακρωτηριασμένα γαλάζια κύματα
Να τα χαϊδεύεις και να πονάς
στο μέσα μέσα όνειρο