Κυριακή, Νοεμβρίου 15, 2009

Θάλασσα



Μιά πίκρα είν' αμίλητη, μιά πίκρα είν' αξήγητη,
μιά πίκρα μεγάλη,
η πίκρα, που είν' άσβηστη και μες στον παράδεισο
των πρώτων μας χρόνων κοντά στ' ακρογιάλι





θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα
και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πικρα αξήγητη
πίκρα απέραντη
huge πίκρα !!!!!
πικροραδικα

Ιω είπε...

Έτσι. Huge πίκρα για να αντισταθμίσουμε τη huge ευτυχία, γιατί αν δεν βρούμε ισορροπία σ' αυτή τη ζωή που θα τη βρούμε,
εκεί που θα βλέπουμε τα πικροράδικα ανάποδα;