Ουζοποίηση

Σήμερα γνώρισα έναν σημαντικό Έλληνα τραγουδοποιό. Η δουλειά του με συγκινεί πάντα. Ζεστός, προσιτός και καθόλου δήθεν, με κέρδισε και με την προσωπικότητά του. Μεσημέρι Κυριακής σε ένα ατμοσφαιρικό καφέ της γειτονιάς του, ανάμεσα σε ούζα, κρασιά, καφέδες και ωραίους μεζέδες, μας διάβασε, μαζί με την παρέα του, ποιήματα της Άννας Αχμάτοβα, του Σαρλ Μπωντλέρ και ενός ακόμα καταραμένου της Γαλλικής ποίησης, του Φρανσουά Βιγιόν.

Μετά τα ποιήματα ήρθε η κουβέντα στα τραγούδια. Η φίλη μου η Ν. -επίδοξη στιχουργός- τον ρώτησε τι πιστεύει ότι κάνει έναν στίχο πετυχημένο. Η αποτυχημένη ζωή, απάντησε δίχως δεύτερη σκέψη. Ακόμα αναρωτιέμαι αν αστειευόταν...