Τετάρτη, Απριλίου 29, 2009

Όλα είναι ωραία...










Όλα είναι ωραία.

όλα είναι αγάπη κι αγάπης πόθος
τα ξεφυλλά.
Τόσο είναι ωραία καθώς πεθαίνουν
τόσο μοιραία
και σιωπηλά.

Έχω μια χάρη.
Στην άνθησή μου φορώ στεφάνι
το μαρασμό.
Έχω μια χάρη. Τι μου χουν δώσει
και μου χουν πάρει
το γιορτασμό;

Γιατί πεθαίνω
γίνομαι ωραία, γίνομαι η αγάπη
που την ποθούν.
Κι’ όλο πεθαίνω. Γύρω μου τ' άνθη
να τα πληθαίνω
να μαραθούν!

Χάρμα κι ο πόνος.
Στο βλέφαρό μου λάμπει το δάκρυ
του σπαραγμού.
Χάρμα κι ο πόνος κι ας αξιωθεί
να γίνει θρόνος,
του στοχασμού.

Έχω μια φλόγα
και πλάι η καρδιά σου, βουβή ικεσία,
μου τη ζητά.
Έχω μια φλόγα και δε μου ανήκει.
- Τη μοίρα ευλόγα,
δεν απατά.

Αυτή είναι η μοίρα
που μ’ ομορφαίνει, αυτή είναι η φλόγα
του εξιλασμού.
Αυτή είναι η μοίρα μου. μη μ’ αγγίζεις.
Φορώ τα μύρα
του χωρισμού.

Όλα είναι ωραία.
όλα είναι αγάπη κι αγάπης πόθος
τα ξεφυλλά.
Τόσο είναι ωραία καθώς πεθαίνουν
τόσο μοιραία
και σιωπηλά.


Μαρία Πολυδούρη (1 Απριλίου 1902 - 29 Απριλίου 1930)

Δευτέρα, Απριλίου 20, 2009

Πατρίδα

Πατρίδα ψάχνει ο μετανάστης
πατρίδα κι ο πολεμιστής
πατρίδα ψάχνει ο ηττημένος
πατρίδα και ο νικητής

Κι όποιος δεν βρει καμιά πατρίδα
δεν έχει που να κοιμηθεί
ζει ναυαγός χωρίς πυξίδα
σε ακατοίκητο κορμί

Πατρίδα ψάχνει ο ερωτευμένος
πατρίδα και ο ποιητής
πατρίδα ψάχνει ο προδομένος
πατρίδα και ο εραστής

Κι όποιος δεν βρει καμιά πατρίδα
δεν έχει που να κοιμηθεί
ζει ναυαγός χωρίς πυξίδα
σε ακατοίκητο κορμί

© Ιω

Σάββατο, Απριλίου 11, 2009

Μη με ξυπνάς

Μη με ξυπνάς όταν πεθαίνω
κάτω απ' το βάρος των φιλιών σου
Μη με ξυπνάς

Είναι ο θάνατος μικρός
πάνω στις άκρες των χεριών σου
Μη με ξυπνάς

Μη με ξυπνάς
θέλω να ζω σαν να πεθαίνω
Μη με ξυπνάς
τον θάνατο όταν ανασαίνω

Μη με ξυπνάς όταν πεθαίνω
μέσα στο βάθος των φιλιών σου
Μη με ξυπνάς

Είναι ο θάνατος μικρός
μέσα στο μαύρο των ματιών σου
Μη με ξυπνάς

Μη με ξυπνάς
θέλω να ζω σαν να πεθαίνω
Μη με ξυπνάς
τον θάνατο όταν ανασαίνω

© Ιω

Παρασκευή, Απριλίου 03, 2009