Της γης τα δώρα
αν τ’ αρνηθείς
Μην περιμένεις
αλλού να τα βρεις
Μετά την μπόρα
ο ήλιος θα βγει
Και σαν λουλούδι
θα ανθήσει η ζωή
Γι’ αυτό πάντα να αφήνεις
μια πόρτα ανοιχτή
Και ένα φως να ανάβει
στης νύχτας τη σιωπή
Όσους ανθρώπους
σ’ αγγίξανε βαθιά
Μην τους αφήνεις
σα φύλλα στη φωτιά
Μετά τη νύχτα
πάντα έρχεται η αυγή
Και σαν τραγούδι
γεννιέται η ζωή
Γι’ αυτό πάντα να αφήνεις
μια πόρτα ανοιχτή
Και ένα φως να ανάβει
στης νύχτας τη σιωπή
Σ’ άγνωστα μέρη
πατρίδες μη ζητάς
Γύρω σου κοίτα
να βρεις ότι αγαπάς
Το μαύρο σκοτάδι
το φως ακολουθεί
Και μ’ ένα χάδι
το σώμα ξαναζεί
Γι’ αυτό πάντα να αφήνεις
μια πόρτα ανοιχτή
Και ένα φως να ανάβει
στης νύχτας τη σιωπή
© Ιω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου