Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 12, 2005

Όνειρο που καίει

Όταν τρελαίνεται ο νους ακούει φωνές
Φωνές που φτάνουν απ’ το βάθος της αβύσσου
Λες και παιδιά κάποιου χαμένου παραδείσου
Φωνάζουν μ’ όλες τις σπασμένες τους χορδές

Όταν τρελαίνεται η ψυχή ζητάει φτερά
Φτερά που χάρισε σε κάποιο άλλο σώμα
Κι αυτή δικάστηκε να περπατάει στο χώμα
Μα θέλει πάντα να πετάξει πιο ψηλά

Κι όταν τις νύχτες στο κρεβάτι σου ξυπνάς
Νομίζεις άκουσες κάποιο παιδί να κλαίει
Είναι το όνειρο που στην ψυχή σου καίει
Αυτό το όνειρο που ακόμα του χρωστάς

© Ιω

Δεν υπάρχουν σχόλια: