Τρίτη, Αυγούστου 30, 2005

Φαινόμενα

Σιγά – σιγά θα σας αδειάσω τη γωνιά
Θα φεύγω όπως αισθάνομαι
Κομμάτι – κομμάτι ο εαυτός μου
θα ταξιδεύει σε δικές του θάλασσες
Πόρο τον πόρο το κορμί μου θα ανασαίνει
σε άλλους, ελεύθερα πλασμένους, ουρανούς
Θα φεύγω κρυφά απ’ τις γεμάτες κάμαρες
Μπροστά στα μάτια σας θα δραπετεύω
Και δεν θα παίρνετε είδηση
φτωχά μου πλάσματα,
εσείς που στα φαινόμενα, πιστοί,
υποτάσσεστε

Δευτέρα, Αυγούστου 29, 2005

Απώλεια

Μόνο να λησμονούσα
Μόνο το βαρύ φορτίο της μνήμης
κάπου να ακουμπούσα
Μόνο επετείους γεννήσεων και θανάτων
να τραβούσα από μέσα μου
Μόνο ονόματα και ημερομηνίες
να έθαβα κάτω απ’ το χώμα
Μόνο την αίσθηση της απώλειας
να έπνιγα, να στραγγάλιζα
με αποφασισμένα χέρια
















Η εμμονή της μνήμης
, Salvador Dali

Δρόμοι της νύχτας

Οι δρόμοι της νύχτας
είναι αμέτρητοι
Και η μοναξιά ελλοχεύει
Σε κάθε γωνιά
Σε κάθε στροφή

Καταφύγιο

Τρίζει το αίμα στις γυάλινες φλέβες μου
Η μόνη διέξοδος,
γυαλίζει μια λάμα στο νου μου
Αποποιούμαι το πάθος για τα
γήινα πράγματα
Πίσω στη γαλήνη της ανυπαρξίας
έχω στήσει το καταφύγιο
της παράταιρης ζωής μου

Τετάρτη, Αυγούστου 03, 2005

Πέρα από τα όρια

Στο λέω εγώ αλλού θα χάνομαι
Σ’ άλλες παράλληλες ζωές
Σ’ άλλα πεδία θα αισθάνομαι
Ηλεκτρισμένες διαδρομές

Χρόνος που τρέχει σ’ άλλη διάσταση
Σε μια τροχιά προσωπική
Θέλει η ψυχή να βρει ανάσταση
Και το κορμί ακροβατεί

Στο είπα εγώ αλλιώς αισθάνομαι
Σ’ άλλα κορμιά ανοίγω περιθώρια
Με έξι χορδές εντός μου χάνομαι
Σε ένα ταξίδι πέρα από τα όρια

Σαν βρέφος τώρα αναδεύομαι
Που κάποια μήτρα το πετά
Χρόνια στη γη και ονειρεύομαι
Να ‘χα στα μπράτσα μου φτερά

© Ιω