Σάββατο, Ιουλίου 30, 2005

Ένα ποίημα

Θέλεις να σου γράψω ένα ποίημα!
Αχ έλα, είναι τόσο κρίμα
Έτσι να μένουνε οι λέξεις δίχως ρίμα
Έλα να σου γράψω ένα ποίημα!

Λοιπόν θα σου σκαρώσω ένα ποίημα!
Για ανέμους που φυσάνε πρίμα
Για θάλασσες, για το γαλάζιο κύμα
Άσε με να σου γράψω ένα ποίημα!

Ή μήπως θες θλιμμένο να ‘ν το ποίημα;
Για κάποιον που δεν έκανε ένα βήμα
Για κάποιον που ‘γινε της χίμαιράς του θύμα
Πες μου, τι ψάχνεις να βρεις σ’ ένα ποίημα;

Όπως και να το θες αυτό το ποίημα
Άσε με να στο γράψω, είναι κρίμα
Να παίζω έτσι ανούσια με τη ρίμα
Χωρίς να σου ‘χω γράψει ένα ποίημα

Χάνω το χρόνο μου, κι ο χρόνος είναι χρήμα…

1 σχόλιο:

eryx-t είπε...

Σημάδεψες το σύμπαν και του τρύπησες το κουκούτσι!
Τί είναι ένα ποίημα;
Ένα τιποτα. Μια μουσική. Ένα παιχνίδι. Μια στίλβουσα ανάπτυξη. Με ρίμα ή χωρίς.
Κι ο χρόνος φεύγει.

Μα βόλτα πήγες; ή κάθεσαι και παίζεις με τα ποιήματα αυτά τα μικρά παιχνιδιάρικα γατάκια που χωρίς να το καταλάβεις σε έχουν καταγρατζουνήσει;