Κυριακή, Ιουλίου 31, 2005

Ερωτική συνεύρεση

Εχθές τη νύχτα, στην κάμαρά μου
το ταβάνι ερωτοτροπούσε με το πάτωμα
Κάποια στιγμή αποφάσισε να σμίξουνε
Ίσα που πρόλαβα να σηκώσω τα χέρια μου
και να το σταματήσω

Ποτέ δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό
να εμποδίσω μια ερωτική συνεύρεση
Εχθές όμως παιζόταν η ζωή μου!

9 σχόλια:

eryx-t είπε...

Γι αυτό έχουμε τους τοίχους. Για να μας εξασφαλίζουν αυτό το ζωτικό αν και συχνά ασφυκτικό διάστημα ανάμεσα στο πάτωμα και στο ταβάνι. Τι τα θες ίσως θα ήταν καλύτερα για όλους μας αν πάγωναν ξαφνικά τα πάντα. Το πάτωμα και το ταβάνι αιώνια να θέλονται κι εμείς ανάμεσα σε μια κάποια στάση.

Ιω είπε...

Ακόμα εδώ;

eryx-t είπε...

ω, ναι...
σαντουιτς ανάμεσα στο πάτωμα και στο ταβάνι για λίγες μέρες ακόμη και για λίγες μέρες φεύγει και ξανά προς τη δόξα κλπ κλπ
ασε... δεν είμαι στη φάση ακριβώς όπου ακτινοβολώ αισιοδοξία...

eryx-t είπε...

Αλήθεια, το βιβλίο του Σαραμάγκου "Όλα τα ονόματα" το έχεις διαβάσει; Ο ήρωας εκεί έχει κάτι καταπληκτικές στιχομυθίες με το ταβάνι του. Το οποίο ταβάνι δεν έχει ερωτικές διαθέσεις σαν το δικό σου, αλλά αυτό ίσως και να μην είναι αλήθεια... προφανώς τα ταβάνια είναι αρσενικά.

[Και προφανώς το δικό σου ταβάνι δεν είχε στόχο το πάτωμα αλλά εσένα.]

Ιω είπε...

Εγώ είχα στο μυαλό μου κλειστοφοβική ατμόσφαιρα.
Έναν άνθρωπο που νιώθει ότι θα τον συνθλίψει το ταβάνι.
Το ερωτικό στοιχείο δεν παίζει σημαίνοντα ρόλο εδώ.

Πρέπει να πω ότι κάποιες φορές εγώ είμαι το ποίημα,
όμως συχνά το ποίημα δεν είναι εγώ.

Το ταβάνι είναι ουδέτερο.

Το βιβλίο, όχι, δεν το έχω διαβάσει. Εκδότης;


Τώρα μου ήρθε στο μυαλό αυτό (μια που μιλάμε για ταβάνια):

ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΠΕΝΘΙΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι
ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα
Αμάλθειο κέρας.

(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμα σου!)

Όνειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου
κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.
Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω
τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ' αρέσω.

(Νομίζω πολύ βαριά αυτά για καλοκαίρι, και κάνει τόση ζέστη! Η διάθεση πως πάει; Καλύτερα ελπίζω)

Pegasus είπε...

Αυτό ακριβώς ένιωσα με το βιβλίο του Μπορις Βιαν "Ο αφρος των ημερών"... μέσα στην ιστορία βλέπουμε που κάθε λίγο και λιγάκι που γίνονται δύσκολα τα πράγματα για τους ήρωες το σπίτι τους μικραίνει. Εκελισα το βιβλίο απότομα μια νύχτα γιατί με έκανε να το αιθανθώ κι εγώ... να το διαβασεις!

Γραφείς πανέμορφα... :)

eryx-t είπε...

Α, ο κύριος Κ.Κ.! Πολύ πολύ τον αγαπώ!
Ειδικά αυτό το συγκεκριμένο κι εκείνο το Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα μας ήρθε το βράδυ αυτό.... οι σκέψεις τα ποιήματα βάρος περιττό... στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη... [χύμα τα ρίχνω εδώ όπως έρχονται ...]
Ειδικά για το Εμβατήριο όλο μου έρχονται στο μυαλό διάφοροι στίχοι ή παραφράσεις τους. Είναι τρελλό πόσο κολλάνε παντού. Αυτό το "ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος, πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!" τί λόγος!
Μα όσο απίθανοι και μοναδικοί κι αν είναι οι στίχοι του, το πιο υπέροχο είναι το ύφος με το οποίο λέει αυτά τα λόγια. Και πόσο το υποστηρίζει η θέση από την οποία τα λέει σήμερα πια!


Για το βιβλίο που σου έλεγα εδώ. Μου φάνηκε πολύ απαισιόδοξο και μαύρο όπως εξελίχθηκε αλλά αφήνει μια περίεργη αίσθηση να αιωρείται ότι κάποια πονηριά είναι στην μέση. Αρκούντως ασαφής, ε;

Ιω είπε...

Επιτέλους μια γυναίκα στο blog μου! Και με τόσο ωραίο όνομα! Είδες το κόκκινο χαλί;
Ούτε αυτό το βιβλίο έχω διαβάσει. Αλλά μου δίνεται ιδέες για διάβασμα στις διακοπές που πλησιάζουν. Ευχαριστώ.

eryx δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο για τον κύριο Κ.Κ., αυτό το ύφος και μένα με τρελαίνει, εγώ το λέω στυλ, φοβερός στυλίστας!

eryx-t είπε...

Αύριο το απόγευμα αναχωρώ για καλύτερους βυθούς. Έχω άγχος με διάφορα, αλλά... que fare? Αύριο τέτοια ώρα θα γεμίζω τα πνευμόνια μου θαλασσινό αέρα.
Υπόσχομαι να μη βουτήξω από το καράβι.

[Η ευτυχία μου σκέφτομαι θα'ναι ζήτημα βάθους
ή
Έτσι με φύκια στολισμένος πολύ θ' αρέσω!]

οκ οκ...