Όλη τη νύχτα τη ζητούσε απελπισμένα
Έλα της έλεγε και την παρακαλούσε
Σε ένα γραφείο με τα χέρια σταυρωμένα
Τα ανοιγμένα του τετράδια κοιτούσε
Μα δεν εφάνηκε η άσπλαχνη ερωμένη
Σε άλλες κάμαρες θα ερωτοτροπούσε
Έτσι αναγκάστηκε κοινός θνητός να μένει
Αυτός που την ποίηση βαθιά αγαπούσε
2 σχόλια:
Αχά! Να κι ένα blog με ποιήματα.
Πρέπει να έχετε, αγαπητή, καρδιά από χάλυβα για να προσπαθείτε να σπάσετε τοίχους με μπουνιές από μπαμπάκι.
Επειδή μ'αρέσουν οι απέλπιδες προσπάθειες και τρέφω μιά συμπαθεια για όσους τις επιχειρούν ,σας υπόσχομαι να σας διαβάζω.
Κυρία μου,παρακαλώ συνεχίστε!
Ornio κι εγώ αναρωτιέμαι ακόμα πως το έκανα αυτό (blog με ποιήματα!!!), άσε που έχω ξεπεράσει τον (εσωστρεφή) εαυτό μου. Ευχαριστώ για την συμπαθεια, την υπόσχεση και την επιδοκιμασία.
Δημοσίευση σχολίου