Τρίτη, Ιουνίου 14, 2005

Έμπνευση

Όλη τη νύχτα τη ζητούσε απελπισμένα
Έλα της έλεγε και την παρακαλούσε
Σε ένα γραφείο με τα χέρια σταυρωμένα
Τα ανοιγμένα του τετράδια κοιτούσε

Μα δεν εφάνηκε η άσπλαχνη ερωμένη
Σε άλλες κάμαρες θα ερωτοτροπούσε
Έτσι αναγκάστηκε κοινός θνητός να μένει
Αυτός που την ποίηση βαθιά αγαπούσε

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αχά! Να κι ένα blog με ποιήματα.
Πρέπει να έχετε, αγαπητή, καρδιά από χάλυβα για να προσπαθείτε να σπάσετε τοίχους με μπουνιές από μπαμπάκι.
Επειδή μ'αρέσουν οι απέλπιδες προσπάθειες και τρέφω μιά συμπαθεια για όσους τις επιχειρούν ,σας υπόσχομαι να σας διαβάζω.
Κυρία μου,παρακαλώ συνεχίστε!

Ιω είπε...

Ornio κι εγώ αναρωτιέμαι ακόμα πως το έκανα αυτό (blog με ποιήματα!!!), άσε που έχω ξεπεράσει τον (εσωστρεφή) εαυτό μου. Ευχαριστώ για την συμπαθεια, την υπόσχεση και την επιδοκιμασία.