Κυριακή, Μαΐου 29, 2005

Προσευχή

Κάνει κρύο
Στον ουρανό
Αν περπατώ ξυπόλητη
Τα σύννεφα είναι απαλά
Χαϊδεύουν τις φτέρνες μου
Θέλω κάτι να πω
Μακάρι να είχα κάτι να φωνάξω
Μια σκέψη να σκίσει το φως
Είμαι μια σιωπή
Κουρασμένη χιονοθύελλα
Να πνίξω τη σκόνη
Με χιόνι
Διψώ σαν ζώο χαμένο στην ξηρασία
Θα πετάξω μια μέρα
Το αηδόνι θα μου πει
Είναι ένα μεγάλο μυστικό
Να φτερουγίζεις σε κλουβί
Τα σίδερα είναι πούπουλα
Σκορπίζουν στον άνεμο με ένα μου σφύριγμα
Αμήν

1 σχόλιο:

Ιω είπε...

avanti ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και το θερμό σου καλωσόρισμα. Η ποίησή μου είναι πειραματική όπως και το blog μου (ακόμα). Προσπαθώ να μάθω από όλους εσάς.